W całej historii Krakowa znajdzie się bardzo wiele zasłużonych miastu i krajowi ludzi. Część z nich znana jest wszystkim. Niektórzy cieszą się lokalną sławą. Jedną z postaci z tej drugiej kategorii jest niewątpliwie Józef Dietl, pierwszy prezydent autonomicznego Krakowa.
Józef Dietl przyszedł na świat w niewielkim Podbużu niedaleko Lwowa. Jego ojciec, Franciszek, był urzędnikiem galicyjskim. Matka, Anna, pochodziła ze szlacheckiej rodziny Kulczyckich. Józef miał sześcioro rodzeństwa. Do szkoły chodził do Tarnowa oraz Nowego Sącza. Po jej ukończeniu rozpoczął studia na wydziale filozofii Uniwersytetu Lwowskiego. Po skończonym kursie przeniósł się do Wiednia i tam oddał się nauce medycyny. Po uzyskaniu dyplomu praktykował w stolicy monarchii. Tam zainteresował się zdobywającą wielu zwolenników balneologią. Jej gorącym propagatorem pozostał do końca życia. Do Krakowa przyjechał w 1851 r. i objął stanowisko profesora i kierownika Katedry Medycyny Wewnętrznej i Kliniki Lekarskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1861 r. został wybrany rektorem uczelni. Wybrano go również w roku kolejnym, jednak władza austriacka odmówiła uznania. Trzy lata później został usunięty z Uniwersytetu. Cały czas praktykował jako lekarz i balneolog. Zlecał rozbiory chemiczne wód w uzdrowiskach, wskazywał kierunki zmian i doglądał ich. Za swoje zasługi był wielokrotnie nagradzany m. in. honorowym obywatelstwem czy, po swojej śmierci, ulicami i pomnikami. W 1866 r. do Krakowa przyszły zasadnicze zmiany. Wiedeń przyznał miastu autonomię, w roku kolejnym obdarzył nią całą prowincję. Pod Wawelem wybrano radę miejską, ta zaś spośród siebie na prezydenta wskazała Józefa Dietla.
Józef Dietl – Pierwszy prezydent autonomicznego Krakowa
Na początku swojej kadencji Dietl stworzył program zmian i niezbędnych modernizacji, jakie trzeba zaprowadzić w Krakowie. Jego pomysły realizowali kolejni prezydenci. Znalazły się w nim m. in. remont Sukiennic, budowa wodociągu, zasypanie koryta Starej Wisły. Za jego rządów nie udało się zakończyć ani jednego z zadań, jakie postawił przed miastem. Miasto musiało nauczyć się rządzić od podstaw, wypracować praktykę, sposób procedowania etc. A przede wszystkim zdobyć środki na realizację celów. Udało się uzyskać półtoramilionową pożyczkę. Dietl chciał za te pieniądze zbudować wodociąg, jednak zostały one przeznaczone na bieżące działania miasta. Dietl odszedł ze stanowiska i wycofał się z życia publicznego w 1874 r., dwa lata po reelekcji. Miał żonę, nie miał dzieci. Zmarł w Krakowie w 1878 r. Pochowany został na Rakowicach.
Sugerowana Trasa
Ul. Józefa Dietla, kwartał uniwersytecki – Collegium Medicum, pałac Wielopolskich, pomnik przed magistratem
